وقتی به فیلم ترسناک برمی‌خوریم که حرفی برای گفتن دارند و می‌شود در آن‌ها، چیزی بیش از یک مشت المان ترسناک کسل‌کننده و شخصیت‌های دم‌دستی پیدا کرد، برایمان بسیار جذاب و فوق‌العاده است؛ فیلم‌هایی که در سال‌های اخیر به‌شدت رایج شده‌اند و به نظر می‌رسد به مقدار بسیار زیادی در کارهای کارگردانان بااستعدادی مانند آری استر، رابرت اگرز یا مایک فلنگن به چشم می‌خورد.
گویی سینما، در ژانر وحشت در حال تحول و دگرگونی عظیمی است و نوعی رنسانس را تجربه می‌کند.
